Ένα μεγάλο χωριό νεκρό μέσα σε ένα χρόνο.


Πόσος πόνος και θλίψη να βλέπεις ένα φέρετρο που έχει μέσα μια νέα μανούλα με το μικρό αγγελούδι της...;
Πόση δύναμη δίνει ο Θεός στους δικούς της ανθρώπους;
Πόσος σπαραγμός για τους γονείς, τα αδέλφια, τον σύζυγο;
Και πόσος ακόμα πόνος για τους οικείους  των δυο άλλων παιδιών...;
Χαμένα όνειρα, νιάτα, ελπίδες... Όλα μαζί μέσα σε μάζες σιδερικών  πεταμένες στο δρόμο.
Όλα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα...
Δεν έχει σημασία αν αυτός που οδηγούσε ήταν γιος πλουσίου ή γνωστού. Δεν έχει σημασία αν έτρεχε ή όχι. Το κακό έγινε και δεν αλλάζει.

Δεν μπορεί κανείς να κάνει τον δικαστή και να δικάσει. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα οδηγό από μας.  Στον καθένα που περνά με κόκκινο φανάρι ή κάνει κάποιο αντικανονικό προσπέρασμα.
Και μη πει κανείς πως δε το έχει κάνει. 

Άκουσα χθες το πρωί στο ραδιόφωνο ότι από πέρσι που πέθανε ο γνωστός τραγουδιστής Π. Παντελίδης μέχρι το συμβάν αυτό έχουν "φύγει" στην άσφαλτο 1.800 άτομα.

Σοκαρίστηκα... 

Ένα "μεγάλο χωριό" άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο. Όχι απαραίτητα από υπερβολική ταχύτητα. 
Τα περισσότερα λέει συμβαίνουν μέσα στην πόλη με ταχύτητες 40-50 χιλιόμετρα. 
Και εκτός τα 1800 άτομα σκεφτείτε πόσα άλλα έμειναν ανάπηρα και καθηλώθηκαν πάνω σε ένα κρεβάτι. 
Λένε πως δεν υπάρχει παιδεία. Και σωστά λένε. 
Θα έπρεπε να υπάρχει μάθημα στα σχολεία. 
Να μαθαίνει στα παιδιά μας την συμπεριφορά που πρέπει να έχουν σαν αυριανοί οδηγοί.
Και εμείς σαν γονείς ΝΑ βάλουμε επιτέλους μυαλό με αφορμή αυτό το συμβάν. 
ΝΑ τους δείξουμε το σωστό. 
ΝΑ βάζουμε ζώνη και ΝΑ μη περνάμε το φανάρι με κόκκινο. 
Τα παιδιά είναι σφουγγάρια. Ότι βλέπουν κάνουν. 
Ίσως έτσι αποφύγουμε πολλά δεινά...   

Τα παιδιά είναι το μέλλον.
Και το μέλλον ΔΕΝ θα πρέπει να μετρά κάθε χρόνο τόσους νεκρούς.


Μ. Στρατή
stratimina68.blogspot.gr


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν