Ο εγωιστής χρόνος



Ο χρόνος μοιάζει με αθλητή που μέρα νύχτα τρέχει
δεν ξεκουράζεται ποτέ, δεν σταματά...αντέχει.

Τρέχει με βήμα σταθερό, 24 ώρες την μέρα,
δεν σταματά να πιει νερό, ούτε να πάρει αέρα.

Στην πλάτη του μας τοποθετεί, μετά την γέννησή μας
μαζί του τρέχουμε και εμείς μέχρι να σβήσει η ζωή μας.

Τον λέμε ¨αδυσώπητο¨, δεν δείχνει έλεος και λύπη
δεν μας αφήνει ήρεμα να απολαύσουμε το ταξίδι.

Μας ζωγραφίζει τρέχοντας... είναι το αγαπημένο του χόμπι
μας παίρνει με δέρμα ροδαλό και μας γεμίζει ρόζους.

Είναι αρκετά εγωιστής, ασκεί δικό του βέτο 
σε παίρνει μωρό παιδί και σε σκιτσάρει γέρο.

Τι και αν του λέμε να σταθεί ή να γυρίσει πίσω
αυτός δεν μας ακούει ποτέ, μόνο γελάει με ύφος.

Μακάρι να γινότανε, μια μέρα να σκοντάψει 
να πέσουμε από την πλάτη του, να μη μπορεί να μας ψάξει...

Έτσι να φύγουμε μακριά  από κάθε άγγιγμα του
να ζήσουμε ελεύθεροι έξω απ' την σκιά του.

Να πάρουμε μαζί και τις μπογιές, τις γόμες, τα πινέλα,
να σβήσουμε από πάνω μας όλη την εικαστική του τρέλα.!


Μ. Στρατή




  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν